سلام بر تو ای شهید، سلام بر تو ای مظلوم، سلام بر تو ای عطشان، سلام بر تو که پدر شهید، برادر شهید، عموی شهید، فرزند شهید و سیّد و سرور شهیدان مظلوم هستی.
ای حسین جان وجود تو سرمایه اسلام و شهادت تو احیاگر اسلام عزیز است، حسین جان خاک تو توتیای چشم اؤلیاء است، و شفا بخش دردها و آلام دنیوی و اُخروی بشر است. چه می توان از تو گفت حال آنکه تو خود همه چیز هستی؟! و از ازل تا ابد باقی می مانی، و از آدم ابوالبشر (ع) تا خاتم الانبیاء(ص)تو را زیارت کرده اند و بر مصائب تو گریستند.
کتاب داستانهایی از زمین کربلا مخصوص موبایل
امّا کربلا - کربلا چیست؟ کربلا هم کرب است هم بلا، هم رافع کرب است هم دافع بلا، کربلا همان بهشت است، کربلا همان قیامت است، کربلا همان حساب و میزان است، کربلا کربلاست!!!
کرب یعنی گرفتاری، و مشقّت و بلا یعنی عذاب و عقاب.
کربِ کربلا برای دشمنان اسلام و امامت و ولایت می باشد، چرا که آنان با بی اعتنائی )به زمین بهشت در روی زمین( کرب و گرفتاری برای خود آفریدند که بلای آخرت را به دنبال دارد. آنان فروختند آخرت و دنیای خویش را در کربلا، برای وعده و خیالهای باطل و فاسد خود.
چه کردند در کربلا؟!
آری آنان برای خود کرب و بلا ساختند حال آنکه کربلا، کرب و بلائی برای حسین (ع) نداشت! بلکه رافع و دافع کرب و بلای حسین (ع) و شیعیان او می شد.
با نام آن زمین، با خاک آن زمین، با حرمت آن زمین اسلام و امّت مسلمان نجات می یافت!
امام حسین (ع) بسوی کربلا می آید به مانند ماهی که سالها از دریا به دور افتاده باشد، حسین (ع) را در کربلا نکشتند! حسین (ع) را در )شام( کشته بودند! آنجائی که ولایت و امامت را غصب کردند، حسین(ع) در کربلا زنده شد و از زندگی خویش اسلام را زنده کرد. آن هنگام که وارد خاک کربلا شد و دید که دیگر مرکب حرکت نمی کند، مرکب را عوض کردند، و باز حرکت ننمود، تا سه مرتبه مرکب را عوض کردند، مرکب حرکت ننمود. و آنگاه فرمودند:
فرود آیید که این جا مقتل من و مدفن من و مردان من است و اینجا خیمه های ما را غارت می کنند و خون ما را می ریزند، که این خبر را از جدّم رسول خدا(ص) شنیده ام…